Frédérique Spigt

Hoe laat

Hoe laat (3:38) Kalm en rustig Zeilt ons bootje Op ‘t meer van alsmaar minder En van tegenwind Hebben wij –mazzelaars– Zo te zien geen enkele hinder Maar de stroming is geniepig En de koers blijft ongewis En ik ben zo bang Dat ik al weet Wat d’r is Want in het midden van mijn hart hangt een grote klok En ik kan zien hoe laat het is De wijzers zijn verbogen, de slinger is kapot Maar ik kan zien hoe laat het is Hoe laat het is, hoe laat Tegenwoordig Tegenwoordigheid Tegenwoordigheid van geest Had ik dat wat meer in huis gehad Waren wij hier nou niet geweest Als je nodig eens moet praten Is ‘t meestal al te laat Laat jouw verhaal maar achter Op ‘t antwoordapparaat Want in het midden van mijn hart hangt een grote klok En ik kan zien hoe laat het is De wijzers zijn verbogen, de slinger is kapot Maar ik kan zien hoe laat het is Hoe laat het is Mijn compagnon staat aan ‘t roer Op ‘t achterdek Ze manoeuvreert die ouwe schuit met flair En alles lijkt te gek… Maar in het midden van mijn hart hangt een grote klok En ik kan zien hoe laat het is De wijzers zijn verbogen, de slinger is kapot Maar ik kan zien hoe laat het is In het midden van mijn hart (Hoe laat het is, hoe laat het is) In het midden, in het midden van mijn hart (Hoe laat) In het midden van mijn hart (Hoe laat het is, hoe laat het is) Hoe laat… Kalm en rustig Zeilt ons bootje Op ‘t meer van alsmaar minder Muziek/tekst: Ton Engels De originele song (Wie Laat) is uitgevoerd door Ton Engels (P) 2002 phoNOgram (C) 2002 Universal Music BV, The Netherlands